परदेशको पैसा

कुरा २०२२ सालको हो , बा हिन्दुस्तान  र पाकिस्तानको युद्ध ताका देउकी भन्ने स्थानमा थिए । त्यो बेला उनी एउटा डिस्पेन्सरीमा काम गर्थे । चुहिने छानो भएको घर अनि ६ महिना पनि मज्जाले खान नपुग्ने अन्न उब्जने खेतबारी मात्र देखेका बालाई डिस्पेन्सरीको कमाई राम्रो नै थियो । उनले दुख गरेर २, ४ पैसा भएपनि जोगाएका थिए । केहि पैसा जोगाएपछी उनलाई घरमा खान बस्न राम्ररी नसकेका आमा र भाईहरुको याद आउन थाल्यो । अब बाले घर फर्कने बिचार गरे । केहि दिन नबित्दै बा नेपाल फर्कने भए । अगिल्लो  चोटी  पसिना बगाएर कमाएर ल्याएको १४५ रुपैंया बाटैमा चोरी भएको थियो । यसपाली बा अलि सतर्क थिए । उनले पैसालाई पटुकामा राम्रो संग कम्मरमा बेरे , पटुकामा पैसा मात्र बेरेनन् खुकुरी पनि बेरे । यसपाली पाकेटमार भेटियो भने ‘कि त्यो छैन कि म छैन’ भन्ने बाको सोच थियो ।

बा रेलको यात्रा गर्दै रक्सौल आइपुगे । त्यसपछि बस हेटौडा सम्म लाग्थ्यो ।  बा बसमा चढे । यसपाली बालाई बसभित्र एकदमै अनौठो महसुस् भैराखेको थियो । अगिल्लो चोटी हाडछाला घोटेर कमाएको पैसा सबै चोरीएकाले यसपाली बस भित्रका सबै मानिसहरुलाई बाले  पराया मात्र हुन् भन्ठाने । बालाई कोहि संग पनि बोल्न मन थिएन । उनी केवल पटुकामा भएको पैसाको बारेमा ख्याल गरिराखेका थिए । एक मनले बसिरहेका बालाई पछाडीबाट कसैले बोलायो । बा झसक्क भए । पछाडीबाट बालाई बोलाउने मान्छे खाइलाग्दो देखिन्थ्यो । उसले फौजीको  पाइन्ट लगाएको थियो । बा अलि ढुक्क भए । फौजी पाइन्टवाला नेपाली नै रहेछ , बिस्तारै चिना पर्चीहुदै गयो । फौजी पाइन्ट हिन्दुस्तानी सेनाबाट युद्दताका बर्मा पुगेको रहेछ । बर्मामा गोलीको बर्सात सहन नसकेकाले बर्माबाट भागेर आएको रहेछ । उसले बालाई पनि भागेर आएको हो भनि सोध्यो , बाले आफु तेसो नभई डिस्पेन्सरीबाट घर फर्कने इजाजत लिई घर फर्कन लागेको बताए । फौजी पाइन्ट  प्रफ्फुलित देखियो ।

झुत्रे झाम्रे लवाई देखेर फौजीले बालाई दुख पाएको ठिटो सम्झेछ । हुन त दुख नपाएका पनि होइनन् । झुत्रे झाम्रे बालाई फौजीले बाटोमा के के खान्छस भनि सोध्दै मिठो मिठो जुल्पी , पुरी , रोटि खुवाउदै आयो । बा पनि मक्ख थिए । उसले पनि दुख गरेर ७००० जम्मा गरेको रहेछ । उसको पनि बिडम्बना उस्तै रहेछ ।

बस हेटौडा आइपुग्यो , सबै ओर्लिए । बालाई अब काठमाडौँ आउनु थियो । फौजी पाइन्ट पनि काठमाडौँ नै आउने रहेछ । उसले बालाई कसरी जान्छस अब काठमाडौँ भनि सोध्यो , बाले हिडेर जाने भने । त्यतिकैमा त्यहाँ भर्खरै बाइरोडको बाटो हुदै  काठमडौँ जान सुरु गरेको टरक भेटियो । फौजी पाइन्टले बालाई लौ हिन येसैमा जाउँ भन्यो अनि बा पनि सर्लक्क टरक चढे ।  बाइरोडको घुम्ती चक्कर मार्दै टरक काठमाडौँ आइपुग्यो । फौजी पाइन्टले पैसा तिरिदियो टरकको पनि । फौजीले बालाई घर ठ्याक्कै कहाँ हो भनि सोध्यो , बाले ठ्याक्कै एयरपोर्टको पूर्वपट्टि बताए । फौजी पाइन्टको चाही लुभुमा रहेछ । उ एउटा सार्कीको छोरो रहेछ , बाले आफु जैसीको छोरो भएको बताए , एकाएक रास्तामा भेटिएको परायाले देखाएको उपकारले बा निकै प्रभावित भए । उनले फौजीलाई आफुले पनि परदेशबाट दुख गरेर १४००० ल्याएको बताए अनि फौजी पाइन्टले आफ्नो लागि खर्च गरेको पैसाको दोब्बर पैसा लिन आग्रह गरे । फौजी पाइन्टले पैसा लिन मान्दै मानेन , केहि घण्टा अगाडिसम्म अपरिचित यी दुई व्यक्तिहरु अब सालौदेखि परिचित सरह भैसकेका थिए । तैपनि  दुइजना  आ आफ्नो गन्तव्यतिर लागे ।

बालाई अझै पनि पैसा घरमा लैजान मन थिएन । चोरी चकारिको डर थियो । त्यसैले पैसा बैंकमा राखने निदो गरे । त्यसताका बसन्तपुरमा नेपालको एकमात्र बैंक थियो । बाले त्यहि नै  पैसा राखने निर्णय गरे , पैसा जम्मा गर्न बैंक जादा बैंकको म्यानेजरले त्यतिका पैसा कहाँ बाट ल्याएको भनि सोध्यो । पैसाको स्रोत नखुली बैंकमा जम्मा नगर्ने बतायो । बाले पनि आफुले परदेशमा डिस्पेन्सरीमा दुख गरि कमाएको बताए, आफुसंग वारंत रिकर्ड रहेको बताए । म्यानेजरले बाको कुरा बुझेन  अनि बा घर फर्किए ।

एकदिन पैसा घरमा नै बस्यो , बालाई जसरि भएपनि बैंकमा नै पैसा जम्मा गर्नु थियो । अनि उनले गाउँका एक सीछित मात्र नभई इन्जिनीयरनै भैसकेका नाताले काका भन्नुपर्नेलाई गुहारे । इन्जिनीयर काकाले पनि भातिजोको कुरालाई काट्न सकेनन्  अनि बैंकमा गएर कमाइको सम्पूर्ण विवरण दिएर बैंकमा पैसा जम्मा गरिदिए । बा पैसा जम्मा गर्न सकेकोमा दङ्ग परे ।